Wildliferedder Tracey Wilson laat een bekend refrein horen wanneer ze een telefoontje krijgt over een verloren of gewonde koala: “Hier gaan we weer”.
Belangrijkste punten:
- De Australian Koala Foundation dringt erop aan dat het Gemenebest strengere wetten aanneemt om het leefgebied van koala’s te beschermen
- Koala’s worden in een groot deel van de oostkust als bedreigd beschouwd, maar niet in Victoria
- In het zuidwesten van Victoria zijn de afgelopen maand koala’s dood of verbrand aangetroffen bij afzonderlijke incidenten
Het komt niet door een gebrek aan liefde voor het iconische buideldier – mevrouw Wilson besteedt talloze uren aan het helpen van gewonde koala’s om te herstellen van allerlei verwondingen en ongelukken.
Ze was een van de eersten die aanwezig was toen 21 koala’s dood werden gevonden en 49 zo vreselijk gewond dat ze moesten worden geëuthanaseerd nadat in 2020 een zuidwestelijke Victoriaanse houtplantage was gekapt.
Veel van de koala’s die dat incident hebben overleefd, zijn teruggevonden in het natuurreservaat van mevrouw Wilson in Koroit.
Haar frustratie, zei ze, kwam voort uit het feit dat het aantal telefoontjes om gewonde koala’s te helpen toenam.
“Ik denk dat het zo deprimerend is hoe weinig aandacht [is] gegeven aan de doorgang en habitat van onze unieke dieren in het wild,” zei ze.
Twee afzonderlijke incidenten in de afgelopen maand hebben ertoe geleid dat koala’s dood of levend zijn verbrand.
Die kwamen bovenop de telefoontjes die mevrouw Wilson zei te ontvangen van bewoners wanneer de bouw van een nieuwe ontwikkeling in de regio begon.
“Soms is het een koala op een dak of vast op steigers – ze kunnen gewoon nergens heen”, zei ze.
“We zijn de betekenis van bomen kwijt.”
Wat gedaan kan worden?
De Australian Koala Foundation dringt al decennia aan op strengere wetten om koala’s te beschermen.
De voorzitter van de stichting, Deborah Tabart, zei dat ze gedurende 33 jaar bij 14 federale milieuministers had gelobbyd voor verandering, tot het punt waarop haar fractie haar eigen wetgeving opstelde om aan de regering te geven.
Mevrouw Tabart stuurde de nieuwe minister van Milieu, Tanya Plibersek, vorige week een kopie van de voorgestelde wijzigingen, maar had er niet al te veel vertrouwen in dat er veel zou veranderen.
“Om eerlijk te zijn, denk ik dat beide kanten van de politiek bang zijn, omdat het de kern van de zaak raakt”, zei mevrouw Tabart.
“De wet zegt automatisch: ‘Als dit een koala-habitat is, mag je het niet aanraken’ – en de enige manier waarop je het kunt aanraken, is als je bewijst dat je activiteit goedaardig is, wat ik denk dat als je een verantwoordelijke industrie bent, je zou kunnen doen.”
De stichting heeft zorgen geuit over de manier waarop koala’s in Australië worden geteld.
Vorige maand werd het buideldier vermeld als bedreigd in New South Wales, de ACT en Queensland, maar ze werden alleen op nationaal niveau als “kwetsbaar” vermeld.
Uit het laatste Victoriaanse onderzoek bleek dat er naar schatting 460.000 koala’s leefden in de inheemse bossen en eucalyptusplantages van Victoria, maar volgens de cijfers van de stichting bedroeg de bevolking van de staat minder dan 24.000 koala’s.
“Het komt erop neer dat onze regering heeft gezegd dat koala’s met uitsterven worden bedreigd en dat in Victoria en Zuid-Australië de ziekenhuizen ter plaatse nog steeds gewonde dieren krijgen.
“Dus we geven niet om het welzijn van deze soort, ook al zijn we bereid om het op elke toeristische brochure op de hele planeet te zetten?”
Mevrouw Plibersek was niet beschikbaar voor commentaar, maar een woordvoerder van de regering zei dat het milieu onder de coalitie tien jaar lang verwaarloosd was.
“We zijn vastbesloten om echte actie te ondernemen om de daling in te dammen”, aldus de woordvoerder.
“Helaas worden koala’s momenteel vermeld als bedreigd in de ACT, NSW en Queensland.
“Deze lijsten zijn gebaseerd op deskundig advies van het Wetenschappelijk Comité voor bedreigde diersoorten.”
Groene duimen nodig
In haar zuidwestelijke Victoriaanse natuurreservaat wordt Tracey Wilson omringd door koala’s.
Ze zou willen dat dat niet het geval was.
Mevrouw Wilson gaf toe dat een uitgebreide wetgeving ter bescherming van koala’s moeilijk te realiseren zou zijn, en in plaats daarvan wilde ze dat de nadruk lag op wat individuen op dit moment kunnen doen.
“Het is simpel – plant een boom,” zei ze.
“Ik hou van het idee [of an act] maar ik denk dat het heel moeilijk zal zijn om er doorheen te komen, vooral als mensen moeten stoppen met oogsten op hun eigen plantages als er koala’s worden gevonden.
Geplaatst , bijgewerkt